De bootcruise

Vrijdag 9 januari 
In Arrowton zijn verschillende films opgenomen, zie ik.  Bv 'Ford of Bruinen' en  'Gladden Fields'. (zegt me niks, maar toch). 
Van Arrowton via weg 6 en 94 naar Manapouri. Mooie wegen naar het zuiden. 'Southern scenic tourism route'. Weer op een mooi plekje geluncht. Er was wel een stevige wind, waarbij je goed het stuur vast moest houden. Onderweg zagen we een paar oude huisjes staan. 
Manapouri  is een heel klein plaatsje, vooral bekend om zijn opstapplaats naar bootcruises.   Dat hadden we dan ook gepland voor zaterdag. 
Ook hier zijn films  opgenomen: 'Dead marshes' en 'River anduin' (ook nooit van gehoord). 

Zaterdag 10 januari
Bij het boeken van de bootcruise had de mevrouw achter het loket mijn naam niet goed verstaan en stonden we genoteerd onder de naam ' Evertes Loalea'. Ik spelde mijn naam in het Nederlands. 
We vertrokken om half elf met een boot een eind het fjord in. Onderweg vertelde de gids van alles. Ik kon hem weer niet zo goed verstaan. Sommige Nieuwzeelanders praten met zo'n zwaar accent dat  het voor Europeanen moeilijk is te begrijpen. Maar onderweg was wel mooi. Daarna een stuk met de bus over een kromme, rotsachtige weg naar een andere fjord. Ook die tocht was mooi. De chauffeur (goed te verstaan) legde van alles uit over de mossen die in het bos groeiden. Die konden wel een meter dik worden. Omdat het een vochtig gebied is waar het water heel hoog komt, zaten er mossen tot hoog in de bomen.  Heel apart. Daarna weer met een boot met ook een goede gids. We voeren tot aan de Tasman zee. Op een eilandje voor de kust zagen we een kolonie zeeleeuwen liggen. Dat was het verste punt. Op de terugweg zagen we nog een Nieuwzeelandse zeehond. Tegen half zes waren we weer terug. De bootcruise was flink aan de prijs, maar was zijn geld zeker waard. Een minpuntje was dat de zon ons in de steek liet, maar verder was het perfect. De dag afgesloten bij een restaurant. Dit was het meest westelijke punt van Nieuw Zeeland die we gezien hebben